Blog
Op deze pagina houd ik je op de hoogte houden van alles wat ik meemaak met keramiek.
Eigenwijsjes
Tja, mijn nieuwe project heet Eigenwijsjes. Het zijn vaasjes gemaakt op basis van hetzelfde grondvlak. Gewoon of gespiegeld. En waarom heten ze "Eigenwijs"? Omdat ze gewoon hun eigen eigenwijze weg hebben gevonden in de klei. Ze komen zoals het komt en dat is mooi. Zoals we ieder ons eigen leven leiden.
Ze zijn te koop bij de winkel van Judith, No 9, op de Langendijk te Breda. Kijk alvast op de site om te zien of jouw Eigenwijsje er tussen zit.
Eindejaarstentoonstelling IKO 2019
Soms gaat een jaar zo snel dat het al voorbij lijkt, voordat het zover is. Mijn eerste jaar op de kunstacademie zit er bijna op en nu zijn de voorbereidingen in volle gang om een mooie eindejaarstentoonstelling te gaan maken. Het lokaal wordt leeggehaald, de sokkels worden opnieuw geverfd en er is een keuze gemaakt uit de vele werkstukken die zijn gemaakt.
Ik nodig je van harte uit om een kijkje te komen nemen!
Je bent welkom op de zondagen 17 en 23 juni van 10:00-18:00 uur en op maandagavond 17 juni van 18:30-22:00 uur. Ateliers Groenewoud, Buizelstraat 11, 2320 Hoogstraten.
De vierde opdracht
Een mal van gips maken. Op de schijf moest je twee vormen draaien, die daarna met elkaar werden verbonden met kleislib oftewel een trapcilinder.
Op de linker foto zie je de mal in wording. Zodra het gips is uitgehard, wordt de klei verwijderd. Je mal laat je drogen. Vervolgens ga je met gietklei aan de slag. De trapcilinders moesten gedecoreerd worden met lijnen. Hiervoor gebruikten we kleislib.
Op de rechter foto zie je het eindresultaat.
Het is lente én bijna pasen
Wat een leuke verrassing trof ik in mijn Whatsapp berichten aan.
Waar ik mijn tante verraste met zelf gemaakte keramieken schaaltjes met bolletjes, verraste ze mij met de nieuwe vulling, paaseitjes!!!
Opendeurdag IKO
23 Februari is het zover, dan opent het IKO opnieuw haar deuren voor belangstellenden van 10-17 uur.
Ik ben zelf aan de slag van 10-13.30 uur en ik nodig je van harte uit om een kijkje te komen nemen in het atelier. Er zijn leerlingen van alle jaarlagen aan de slag zodat je een goede indruk krijgt van de diverse technieken en mogelijkheden.
Het adres is: Ateliers Groenewoud, Buizelstraat 11, 2320 Hoogstraten Als je voorbij de hoofdingang van Atelier Groenewoud bent en op de tweesplitsing komt, houd je rechts aan. Dan zie je na een 10-tal meters de Parking van Cuijck.
Let op: mocht je in de straat parkeren, doe dat dan in de rijrichting, zodat je geen prent op je auto vindt :).
De derde opdracht
Bij het IKO leren ze je allerlei technieken. Bij de derde opdracht moesten we uit platen klei een kubus maken.
Vervolgens moesten we er een design op aanbrengen met een van de technieken die we aangereikt hadden gekregen.
Ik koos voor tape en wilde strakke lijnen maken van glazuur, alsof de kubus was dichtgeplakt.
Ik heb gewerkt met een bruine klei waarop witte Amaco is gezet.
En het geheel is voorzien van een transparante glazuur. Zo ontstond er een soort van keramieke doos waarin je van alles kunt bewaren.
De tweede opdracht
Maak een fantasie landschap waarop miniatuur voorwerpen geplaatst worden, zodat het landschap groter lijkt.
Juist door het contrast speel je met de beleving van de ruimte.
De kunst is de pot zo recht en glad mogelijk te maken zodat het landschap met zijn grillige lijnen en vormen duidelijk opvalt. De kleine objecten zijn gemaakt van papierporseleinklei.
De pot is voorzien van een spuitglazuur en doordat het bovenste gedeelte meer naar de steenkleur neigt, is het zeer aangenaam om er naar te kijken.
De eerste opdracht
Het IKO-thema dit jaar is zwart-wit. En de eerste opdracht was: een stokpot maken. Wat is in hemelsnaam een stokpot? Ik kende het woord niet en met mij gold dit ook voor een aantal andere leerlingen. Maak een object van donkere klei waarin je een structuur aanbrengt waarin later een gladde cilinder wordt geplaatst die zo wit mogelijk is. Zo heb je het meeste contrast. Zowel qua kleur als oppervlak. Om de twee met elkaar te verbinden smeer je de donkere klei, na de biscuitbak, in met Millerslib en de pot wordt daarna hoog gebakken op 1200 graden Celcius zodat de donkere klei nog intenser oogt. De cilinder is voorzien van Terra sigillata, waardoor deze een prachtige mat-witte uitstraling krijgt.
Hiernaast zie je mijn creatie.
Een nieuwe wereld
Ik vind het nog wennen, maar de start bij het IKO opent een nieuwe wereld voor me.
Gek, zul je misschien denken, je was toch al 12 jaar met klei bezig? Dat klopt maar bij het IKO staan de eerste drie jaren echt in het teken van leren. En ik koppel er nog een gevoel aan toe: ontdekken! Ik krijg theorieles en datgene wat gedoceerd is, mag je gelijk in de praktijk brengen. Het gaat in een razend tempo.
En ik leer draaien op de schijf. Dat is helemaal een grote ontdekkingstocht. Alleen al hoe je de klei moet centreren. Voelen, proberen, voelen, hulp vragen, opnieuw proberen en soms geen steek of draai verder komen. Ik voel een honger naar het onder de knie krijgen van dit fenomeen. Ik ben benieuwd hoe lang dat gaat duren.
Ambacht
Tja, bij het werken in mijn eigen atelier, voelde ik een hang naar het echte ambacht. De technieken leren die horen bij het bewerken van klei. En leren potten draaien en bakken! Het gaat in september gebeuren. Ik heb me aangemeld bij het IKO in Hoogstraten. Een opleiding van 5 jaar. Hieronder staat de tekst van hun website.
De voldoening van het creëren heb ik al ervaren, juist dat andere trekt me aan. In de eerste jaren kiezen we de opdrachten in functie van de verschillende keramische technieken. Het eigen maken van een goede vakkennis en correct gebruik van materiaal en gereedschappen zijn erg belangrijk. Vooral het ontdekken van de voldoening en deugd die je ervaart bij het zelf creëren, staat centraal.
Ik heb er heel veel zin in. Gelukkig is het al snel september.
Vanzelf
Mijn eerste beelden-serie is een feit. En ik ben er trots op. De beelden heb ik laten ontstaan, dus geen vooropgezet plan. Het uitsnijden van de grondvorm gebeurde al intuïtief. En daarna de klei en je handen het werk laten doen. Bijzonder is dat je dan zelf verrast wordt door het resultaat. Een compliment aan mijn docente van de Nieuwe Veste, Wilma Bevers, want zij heeft me het advies gegeven om de beelden in de matte pasteltinten te glazuren. Dit versterkt de kracht van de vormen. En al gaandeweg ontdekte ik een manier om de beelden een mooie huidstructuur te geven.
Mijn vijf Chinese elementen in keramiek
Ik heb wat met de vijf Chinese elementen. Ik vind het prachtig en herkenbaar zoals de Chinezen aangeven hoe je lichaam vertegenwoordigd wordt door water-hout-vuur-aarde-metaal. Hieraan koppelen zij organen, emoties en is het dus behulpzaam bij het verbeteren van je gezondheid. Ook voedingsmiddelen worden ingedeeld in deze categorieën en je kunt koken volgens de vijf-elementenleer.
In het atelier dat ik in 2017 huurde heb ik een aanvang gemaakt met dit werk. Het glazuren heb ik na de zomer opgepakt. Aarde en metaal zijn mijn favorieten, maar ook vuur mag er wezen. Rood is namelijk een moeilijke kleur in keramiekland. Helaas is het nog niet gelukt om er een echt mooie foto van te maken, maar dit plaatje wil ik je niet onthouden. Mijn werk staat parmantig in onze achtertuin, tussen twee boompjes in. En is niet te koop!
Weer terug op honk
De Vredesduif heeft tot en met 17 mei 2018 bij de GGD gestaan. En daarna mocht ze weer naar huis. Het is gezellig dat ze weer terug op honk is! Ik vond het fijn dat de GGD aandacht heeft voor kunst. Naast deze persoonlijke kaart zorgde de GGD ook voor een kleine attentie. Van mij mogen meer bedrijven dit voorbeeld volgen. Dan worden werkplekken vanzelf levendiger. Het nodigt de gebruikers van het gebouw uit om over de kunst te praten met elkaar. Dan wordt het echt persoonlijk contact ;).
Nieuw werk in aantocht
Uiteraard ben ik volop bezig met keramiek want deze tak van sport heeft mijn hart gestolen! Eindelijk is mijn versie van de 5 Chinese elementen klaar, alleen moet ik nog de tijd en omstandigheden vinden om deze goed te fotograferen. Daarnaast heb ik een eerste serie beelden gemaakt die bij elkaar horen. Nog een laatste afwerking, daarna glazuren en fotograferen. Er komt dus weer nieuw kijkplezier aan. collage-2017-11-16
Heart meets hearts
Mijn hart is verhuisd en heeft een nieuw thuis gekregen bij de spirituele praktijk van Myrthe en Patrick in Teteringen. Zij zijn de drijvende krachten achter Spirit & Soul. Neem gerust een kijkje op hun website spiritandsoul.nl. Han heeft bij Myrthe zijn mediumopleiding gevolgd en bezoekt wel eens een demonstratieavond. Verder is Han vooral zelf actief als medium. Het staat nu in hun nieuwe opleidingsruimte. En wat schetste mijn verbazing toen ik in de ruimte rond keek: er hingen al allerlei verschillende harten. Een reden te meer om zich snel thuis te voelen.
Vrede
Goed nieuws. Mijn beeld Vrede vliegt opnieuw uit. De kunstcommissie van de GGD heeft o.a. mijn werk uitgekozen voor de expositie in hun bedrijfspand. Daar is het tot half mei 2018 te zien.
Glazuurstook
Wat voel ik me in de kinderschoenen staan! Je kunt zoveel variëren bij het glazuren dat ik soms een beetje bang word om gewoon maar aan de slag te gaan.
Nu ik thuis met mijn eigen oven werk, realiseer ik me hoeveel mogelijkheden er zijn. Misschien komt het wel omdat je iedere keuze zelf mag of moet maken. Welk glazuur ga ik gebruiken? Hoeveel lagen breng ik aan? Welke kwast is hiervoor het meest geschikt? Ga ik deppen of strijken? Welk programma kies ik voor de stook?
Omdat de keuze zo groot is en ik mijn oven nog echt moet leren kennen, maak ik tot nu toe gebruik van slechts een glazuurstookprogramma. Er is duidelijk verschil met de gasoven van de Nieuwe Veste die ik hiervoor gebruikte. Een blauw glazuur bakt bijvoorbeeld minder donker op. En bij alle glazuren moet ik zo mijn eigen referenties opbouwen. Genoeg te doen!
Bezoek aan deBreedonk
Twee lieve, sportieve buurvrouwen brachten een verrassingsbezoek aan mijn expositie. Als bewijs stuurden ze me deze leuke foto. De blossen van hun inspannende rit nog op de wangen.
Als mijn beeld Wodan kon blozen... Dank jullie wel, Christel en Maike! Ik waardeer het enorm.
Eindelijk een eigen oven
Het was even wachten. En omdat de oven niet in mijn atelier geplaatst mocht worden, staat deze nu in de garage te pronken.
Een echte TOMA oven op lichtnet. Je wordt direct ingewijd in de geheimen van een oven. Niks meteen je kleiwerken stoken. Eerst heeft de oven een opwarming nodig. Ted van TOMA vertelde de ins en outs; teveel om te onthouden. Ik leer het meeste door zelf aan de slag te gaan. Ik vond het heel spannend om de oven aan te zetten. Eerst ga ik alle werken die ik al gemaakt had nog glazuren. Erg leuk om te doen. De spanning zit niet meer in het aanzetten van de oven, maar ik voel een spanning omdat ik benieuwd ben naar het resultaat van mijn werk.
Zodra het glazuurwerk klaar is, begin ik aan het cadeau voor mijn nicht omdat ze geslaagd is voor haar pedagogiek opleiding!
Opening expositie lieve vrede
Op 24 juni, de verjaardag van mijn zus, werd de expositie "Lieve Vrede" geopend door onze wethouder van Werk, Inkomen en Cultuur, Marianne de Bie. Er zijn meer dan 200 werkstukken ingezonden en deze zijn te bezichtigen in de Nieuwe Veste te Breda.
Ik was bijzonder geraakt door de inzendingen van leerlingen van Basisschool de Parel. Zij tekenden ieder hun eigen gezicht. De helft was een uitdrukking van henzelf en op de andere helft was een wens of gedachte geschreven. Daarnaast is er een heel mooie mobiel waarop de verschillende generaties van een familie via portretten met elkaar verbonden waren, omdat oorlog nu eenmaal nog lang doorwerkt. Ga er naartoe en laat je verrassen. Dit lukt vast als je kijkt met een open blik!
In de krant
De expositie Lieve Vrede in de stad Breda, georganiseerd door de Nieuwe Veste, heeft nogal wat voeten in de aarde voor mij. Op uitnodiging van het centrum hield ik op 13 mei 2017 een presentatie over de achtergrond en het ontstaan van mijn inzending voor de expositie. De voorbereiding hiervoor raakte me diep. Ik vond het een mooie ervaring om weer contact te maken met het beeld dat ik in 2009 maakte. En als klap op de vuurpijl kwam er een interview in het Stadsblad van Breda. Hieronder lees je wat ik heb verteld.
Inspiratie
Het begon met de berkenboom. Juist díe heeft duidelijk herkenbare ogen, markeringen waar eerst de takken zaten. Het is een berk die al wat jaren meegaat. De boom staat symbool voor hoe ik tegen de wereld aankeek. Verleden tijd inderdaad. Je ziet veel, krijgt allerlei indrukken en moet die verwerken.
Uitvoering
Het beeld heb ik in 2009 gemaakt. Voor mij is een beeld geen levenloos voorwerp. Het ontstaat uit klei en het scheppen zorgt voor dynamiek in jezelf. Het werkstuk is letterlijk een verbeelding van wat ik ervoer. Al die indrukken en wat moet ik ermee doen? Ik heb in mijn jeugd nooit geleerd om uiting te geven aan wat er bij me binnenkwam. Belangrijke zaken werden niet uitgesproken, maar onder het vloerkleed geveegd. Herkenbaar? Ik was niet van plan om er een nest met een broedende vogel op te maken. Ik zag het pas toen de boom af was, er ontbrak iets. Zo ziet u wat ik bedoel als ik zeg dat een beeld gaandeweg ontstaat. Het nest is gemaakt van berkentakjes en de vogel werd een duif. Het was een intuïtief besluit.
Waarom heb ik dit beeld aangemeld voor de expositie “Lieve Vrede”?
Vorig jaar heb ik een website gemaakt over mijn beelden. Als keramiste vond ik het moeilijk om er een objectieve beschrijving bij te maken; er zijn teveel eigen ervaringen aan verbonden. Daarom vroeg ik mijn man om de titels en de teksten te schrijven. Hij noemde het “Vrede”. Dan is een koppeling met de expositie “Lieve Vrede” niet meer zo moeilijk. Ik had het geluk dat mijn beeld al klaar was want met keramisch werk is het moeilijk om snel in te spelen op zo’n thema. Keramiek maken kost tijd.
Wat doet dit beeld nu met mij?
De eerste vragen die bij me opkomen zijn: wat doe je met al die indrukken? Ga je in verzet? Laat je je van de wijs brengen? Schreeuw je de onvrede van de daken, of probeer je er vrede mee te hebben? Te accepteren zoals de wereld is? Kún je bij het gevoel van vrede komen? De hamvraag is voor mij toch wel of ik vrede heb bereikt met de verwerking van alle indrukken van vroeger, die ik niet kwijt kon? Voor mijn gevoel ben ik er bijna.
En met anderen?
En soms zorgt mijn beeld ook voor dynamiek bij anderen. Omdat het geduldig voor het raam staat thuis, vroeg iemand me onlangs: wanneer mag ze uitvliegen? En ik zei: binnenkort gaat ze naar de Nieuwe Veste om deel te nemen aan de expositie “Lieve Vrede”.
Voorbereidingen voor deelname aan expositie
Van 23 juni tot en met 26 augustus organiseert de Nieuwe Veste de expositie "Lieve Vrede". Voor mij was het een kleine stap om het beeld "Vrede" hiervoor aan te melden.
Tijdens de workshop op 13 mei, heb ik uitleg gegeven over het ontstaan van het beeld. Ik vond het erg leuk om te doen en het liet mezelf weer stilstaan bij mijn eigen creatie en vooral de vraag wat het beeld nu met me doet. Een mooie ervaring. Ik nodig je uit om je Like te geven op de Facebook pagina van de Nieuwe Veste.
Klik op de afbeelding voor de link. Mijn beeld staat onderaan, scrollen dus!
Op zoek
Soms gaan veranderingen snel. En moet je al weer afscheid nemen van de ruimte die je je net eigen had gemaakt. Ja, ik heb de huur van mijn atelier opgezegd omdat ik er geen oven mag plaatsen. Tja, wat is een keramist zonder oven? Zo kan ik niet uit de voeten. Waar kan ik een nieuwe ruimte vinden? Omdat ik niet iedere keer voor een paar maanden ergens wil zitten en dan zo'n oven moet versjouwen, kijk ik eerst of ik thuis een atelier kan maken. Dus ga ik een afspraak maken met onze elektricien. Komt die levertijd toch goed uit!
Eerste biscuitstook
Ondertussen heb ik al heel wat vormen gemaakt, die uiteindelijk op vijf staanders geplaatst gaan worden. Het werk wordt op elkaar gestapeld. In de oven zie je verschillende vormen hiervan liggen. Ook ander werk is in de maak. Het geeft me veel plezier om hiermee bezig te zijn. Echter, het gesjouw met mijn werk was ik al snel beu. Daarom heb ik besloten een oven aan te schaffen. Maar mijn geduld wordt op de proef gesteld; er is een levertijd van drie maanden. Er zijn dus nog meer enthousiastelingen met keramiek bezig! Altijd leuk; hoe meer zielen, des te meer vreugd.
Mijn atelier
Het is in een oud schoolgebouw in Breda-noord, dat op termijn gesloopt gaat worden. Wel gezellig, want sommige ruimtes zijn verhuurd voor bewoning.
Mijn plek is ondertussen ingericht. Omdat er vloerbedekking ligt, oogt het als een huiskamer. Een kastje gekocht om mijn werk in te zetten zodat het langzaam kan drogen. Zo krijgt de klei wat stevigheid waardoor je daarna verder kunt kleien. Omdat ik nog geen oven heb, bak ik mijn werk elders. Maar zo ver is het nog niet. Geduld is een schone zaak!
De film...
Tja, als je de film "De Blauwe Roos" zoekt, kun je die niet vinden.
Maar mijn zus vond de film wel. Hij heeft een andere titel "The Thief of Baghdad" en is gemaakt in 1961, haar geboortejaar. Dus meteen gekeken. Wat ik op de site had geschreven klopt: ik kon me alleen het veranderen van de kleur van de roos herinneren en een haag (deze staat om het paleis van de Sultan heen). Het verhaal was compleet nieuw voor me. Wat de tijd met je doet ......
Prachtig om zo'n oude avonturenfilm te zien met alle special effects! Time flies.
Ready for take off
Mijn website is nu officieel in de lucht en wat heb ik al mooie reacties gehad. Hier volgen enkele voorbeelden.
- Een mooie rustige site, helder, warm en zonder blabla.
- Geweldig fotografiewerk. Mooi, persoonlijk en eigen.
- Intieme beelden. Wat maak jij mooie dingen en wat kun je goed zien hoeveel gevoel er in verwerkt is. En andere beelden zijn vooral vrolijk of grappig. Ook de teksten zijn gaaf, heel veel complimenten dus!
- De verhalen bij je werken maken het persoonlijk en toegankelijk. Prachtige omschrijvingen bij mooie beelden. De combinatie spreekt me erg aan.
Ik ben er enorm blij mee. Er zitten heel wat uren in deze site. Vooral het fotografeerwerk vroeg veel aandacht, inventiviteit en tijd. Daarnaast was het ook zeer bijzonder om je eigen werk in het daglicht te mogen zetten. Met grote dank aan Han die me volop gesteund heeft. Ook de bouwers verdienen een compliment, dus Dennis en Nick van 2TCI: Dank jullie wel!
The end of the year
Op de valreep van het jaar krijg ik de beschikking over een eigen atelier. Dus dat wordt nog even sjouwen voordat we volop aan de slag kunnen in 2017. Ik heb er zin in. Allerlei ideeën gaan al door mijn hoofd. Een grote, nieuwe stap.
The making of..
Wat een karwei om de site te vullen, ook leuk natuurlijk! Alleen al omdat je veel werk terugziet en het overzicht bijna compleet is.
Hiernaast kun je zien hoe het er af en toe aan toe ging. Alles uit de kast halen om een mooie foto te maken! Ik raad je aan een set met daglichtlampen aan te schaffen als je je werk mooi op de foto wilt zetten. Het is de investering dubbel en dwars waard. Het was even vogelen hoe het te doen, maar je komt er snel achter wat je mooi vindt. Ik ben blij dat ik het gedaan heb.